Nie   

Szedł przez ulicę. Jedyny i niepowtarzalny w swoim rodzaju. Typ macho. Wystarczyło, że się raz uśmiechnął do upatrzonej ofiary, a ta od razu stawała się zabawką w jego rękach. Wtedy bez większy ceregieli zaciągał ją do łóżka. Wzdychała do niego niemal każda dziewczyna z osiedla, pomimo tego, że opinię to on miał... Ona także miała ochotę na bliższą znajomość. Nie wierzyła plotkom. Słyszała, że nie dość, że jest urodziwy, to jest także bardzo inteligentnym i wygadanym chłopakiem. Zawsze potrafił oczarować swoją erudycją. Wprost wymarzony partner dla niej. Gdyby tylko zwrócił na nią uwagę... Rozmyślała właśnie o nim, kiedy zobaczyła, że idzie z przeciwnej strony. Szedł teraz jak zwykle dumny i pewny siebie. Ubrany w jasną dżinsową kurtkę, która kontrastowała niezwykle z jego ciemną karnacją. Śnieżnobiały uśmiech, znów gościł na jego twarzy. Czarne jak węgielki oczy badały otoczenie. Szedł szybkim krokiem, pogwizdując radośnie. Był wyraźnie zadowolony. Odwróciła wzrok w drugą stronę, speszona jego widokiem. Nagle... oboje wpadli na siebie. Od razu przeprosiła i wstała. Chciała jak najszybciej odejść, ale zaraz doszło do niej, że takiej okazji nie może zaprzepaścić.

- Cześć!!! Ilona jestem. Przepraszam, to maja wina. Nie patrzyłam na drogę. Nic Ci nie jest?

- Nie.

- To dobrze. Może usiądziemy i porozmawiamy?

- Hmmm... Nie.

- No to może się przejdziemy ?

- Nie.

- Oki rozumiem. Powiesz mi jak masz na imię?

- Nie.

- Czy Ty tylko potrafisz mówić nie?

- Yyyhhh...

- To powiesz coś?

- Nie...