Brazylijczyk na Mistrzostwach Europy?   

Do niedawna znany tylko nielicznym. Dziś na pierwszych stronach wszystkich polskich gazet. Brazylijczyk, który dzięki przyspieszonej procedurze przyznawania obywatelstwa został Polakiem, aby wspomóc naszą reprezentację podczas zbliżających się Mistrzostw Europy w piłce nożnej. Człowiek, którego przypadek wywołał medialną burzę, a co za tym idzie ogólnonarodową debatę.

Mowa oczywiście o Roegerze Guerreiro, który od sezonu 2005/2006 jest zawodnikiem Legii Warszawa (przybył do Polski w zimie - przyp. red.). Wiosna była w jego wykonaniu fantastyczna. Grał jak Olisadebe w 2001 roku. Walnie przyczynił się też do zdobycia tytułu Mistrza Polski przez swoją drużynę. Kolejny sezon miał już znacznie słabszy, tak jak zresztą cała stołeczna drużyna. Początkowo występował na lewym skrzydle, ale w obecnym sezonie trener Urban przesunął go na środek pomocy. Jak się okazało było to trafne posunięcie, bowiem Roger znów zaczął grać przyzwoicie. Jego dobra technika, drybling i kreatywność zwróciły uwagę trenera naszej reprezentacji, Leo Beenhakkera, który postanowił powołać go do reprezentacji.

Sprawa ta wywołała ogólnonarodową dyskusję. Ludzie z różnych - często w ogóle ze sportem nie związanych - środowisk, zaczęli głośno wyrażać swoje zdanie. Śmiało można powiedzieć, że Roger podzielił Polskę na dwa obozy. Wielu ucieszyło zaproszenie dla Rogera od Leo, ale nie brakowało i takich, którzy zdecydowanie odrzucali taką możliwość, twierdząc, że nie da się z Brazylijczyka uczynić Polaka i to na dodatek w ciągu trzech lat. Faktem jest, że zawodnik Legii potrafi powiedzieć po polsku zaledwie kilka słów, nie zna naszego hymnu i dopiero zaczął przyswajać sobie nasza historię. Wspomniany wcześniej Oli miał łatwiej, albo był nieco sprytniejszy, bo żeniąc się z Polką zakończył podobną dyskusję. Reprezentacja narodowa jest dobrem wszystkich Polaków i chyba stąd wynikają te emocje, którymi kierują się wszyscy dyskutanci. Sęk w tym, że moim zdaniem ów Roger może się nam zwyczajnie przydać. Piłkarzy o takiej charakterystyce jak on mamy przerażająco mało. Niektórzy znawcy tematu potrafią wyliczyć zaledwie kilku. Brazylijczyk potrafi świetnie dryblować, niekonwencjonalnie zagrać i na dodatek wnosi swoją grą jakiś powiew świeżości. Jest również wszechstronny. Może grać w środku pomocy i po jej lewej stronie. Niewykluczone, że w obliczu słabej postawy naszych etatowych obrońców „Latający Holender” wypróbuje go właśnie tam, choćby po lewej stronie (Guerreiro grał tak jeszcze w Brazyli - przyp. red.). Zarzut braku zgrania z resztą zespołu narodowego jest moim zdaniem również bezzasadny. Beenhakker powołał 32 – osobową kadrę na zgrupowanie i wydaje mi się, że ci ludzie spędzą ze sobą wystarczająco dużo czasu na treningach, aby zgrać poszczególne formacje. Rozegrają też kilka spotkań kontrolnych. Tyle czasu musi im wystarczyć. W końcu to profesjonalni piłkarze, a nie grupa amatorów. Ponadto nasza drużyna zowie się reprezentacją Polski, a my nie możemy zapominać, że w naszym pięknym kraju mieszkają nie tylko sami rdzenni Polacy. Drużyna narodowa powinna być odzwierciedleniem naturalnego stanu rzeczy, czyli w jej skład mogą i powinni wchodzić także ci, którzy wybrali nasz kraj na swoją drugą ojczyznę. Przestańmy więc lamentować. Do sytuacji, w której po murawie boiska będzie biegało jedenastu biało - czerwonych najemników, sporo nam jeszcze brakuje. Nie obawiałby się także buntu starszyzny drużyny. Myślę, że respekt i szacunek jaki wszyscy nasi zawodnicy czują do Leo powinien ich powstrzymać przed tak nierozsądnym krokiem. Warto zauważyć, że podobne przypadki zdarzały się już i w innych reprezentacjach. Wspomnijmy tu choćby postać Mauro Camoranesi i jego grę dla reprezentacji Włoch. Mam tylko nadzieję, że pojawienie się Rogera w kadrze nie zatrzyma rozwoju innych polskich piłkarzy, jak choćby fenomenalnego ostatnio Majewskiego.

Pozostaje jeszcze, śmierdząca jak trup w szafie, sprawa samego przyznania obywatelstwa. A nie ulega dla mnie wątpliwości, że ten nadzwyczajny tryb nie był do końca uczciwy:

Art. 8. 1.Cudzoziemcowi można na jego wniosek nadać obywatelstwo polskie, jeżeli zamieszkuje w Polsce na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, co najmniej pięć lat.

2.W przypadkach szczególnie uzasadnionych można cudzoziemcowi nadać na jego wniosek obywatelstwo polskie, chociażby nie odpowiadał on warunkom określonym w ust. 1.

Wprawdzie piłka nożna jest sportem niezwykle medialnym, ale nie każdy obywatel, a szczególnie ten nieinteresujący się piłką, uzna ten przypadek za „szczególnie uzasadniony”. Echa tejże sytuacji wciąż pojawiają się w mediach. A to jakiś górnik w ramach protestu zrezygnował z odznaczenia państwowego nadanego mu przez prezydenta, a to burzą się imigranci, którzy latami czekają na przyznanie obywatelstwa. Rzeczywiście jest to trochę niesprawiedliwe. Ale czy w gruncie rzeczy komuś to zaszkodziło?

Przed nowym Polakiem pozostaje też oczywiście kwestia wywalczenia sobie miejsca w kadrze. Jednak nie wierzę, żeby tego nie uczynił, bo po co byłaby ta cała szopka z prezydentem Kaczyńskim i pustą teczką? Nasuwa się jeszcze jedno pytanie – dlaczego Roger chce grać w naszej reprezentacji? Co nim kieruje? Może zależy mu tylko na promocji swojej skromnej osoby? Tego nie wiemy, a możemy się jedynie domyślać. W końcu przyzwoita gra na mistrzostwach może mu zagwarantować w przyszłości angaż w klubie europejskim dobrej marki. Czas pokaże czy nie powtórzy się tutaj przypadek Olisadebe, który z chwilą wypromowania się poprzez polską kadrę stracił serce do reprezentowania naszych barw. Jeśli jednak Roger na ME zagra dobrze, pomoże kadrze i będzie chciał potem dla niej nadal grać, wszyscy powinniśmy być zadowoleni. A jeśli dostanie szansę, ale zagra fatalnie, a Polska nie wyjdzie z grupy, wtedy zacznie się prawdziwa burza. I nie będzie to burza w szklance wody.

Grafika:

http://grafik.rp.pl/grafika2/132703.jpg