Flagomania   

Kolejny wielki turniej prawie już za nami. Niestety, nasza drużyna po raz trzeci z rzędu, kontynuując niechlubną tradycję, nie zdołała wyjść z grupy. I tym razem powtórzył się scenariusz, w którym pierwszy mecz był spotkaniem otwarcia, drugi mecz był meczem o wszystko, a trzeci mecz, meczem o honor. Owińmy jednak bandażem litości te niezabliźnione jeszcze rany.

Po raz drugi w historii naszych występów na mistrzowskich imprezach towarzyszyła naszej drużynie ogólnopolska akcja pod szumnym hasłem: „Wywieśmy flagi, pomóżmy naszym”, nawołująca - w myśl nazwy - do wywieszania w oknach, na balkonach czy też samochodach flag narodowych. Miało to, w zamyśle autorów akcji, wspomóc naszych zawodników w jakże trudnych bojach na austriackich i szwajcarskich arenach piłkarskich. W sumie wszystko byłoby we względnym porządku, gdyby nie fakt, że flagi, o których mowa, nie były tak do końca flagami narodowymi, tylko sprytnie spreparowaną reklamą pewnego znanego polskiego browaru. Dostać je można było tylko i wyłącznie wraz sześciopakiem owego złocistego napoju. Podczas Mistrzostw Świata w 2006 roku wierzyłem jeszcze w inteligencję moich rodaków (wtedy dołączono „flagi” do pewnej gazety, zwiększając radykalnie jej sprzedaż), ale zawiodłem się srodze. Tym razem nagonka medialna, poprzedzająca wydarzenia w Austrii i w Szwajcarii, była jeszcze większa. Rzesze kibiców pozbywały się cennych złotówek z portfela, nabywając one „flagi”, wymachując nimi radośnie jak dzieci (i tak samo jak one naiwnie) i wieszając je wszędzie, gdzie się tylko dało. Już sam fakt używania przez kibiców takiej „flagi” wydaje mi się mocno niesmaczny. Ludzie – nie wiem czy świadomie czy też nie – pożałowali kilku złotych na normalną, polską flagę narodową. Czyżby patriotyzm i utożsamianie się ze swoją narodową drużyną polegało obecnie na wymachiwaniu biało - czerwoną reklamą browaru? Paradoksalnie okazało się, że chyba tak. Polacy chętniej wywieszali te pseudoflagi, niż te prawdziwe z okazji Święto Niepodległości czy też Dnia Flagi. Zastanówmy się, czy wywieszanie na balkonie w Tarnobrzegu „flagi” mogło tak naprawdę pomóc naszym piłkarzom? Niby jak? Przecież oni przebywali setki kilometrów od nas w pewnym luksusowym ośrodku odosobnienia w Austrii! Nie mogli widzieć tych flag. A skoro tak, to niby jak miały one pozwolić im poczuć wsparcie kibiców i uwierzyć w siebie. Dokonania naszych „Orłów” na austriackich boiskach potwierdzają tylko te moje przypuszczenia. Rozumiem, że mogło to pomóc zjednoczyć się kibicom we wspólnym dopingu, ale i tu, jak widać, nie na wiele się to zdało. Pozostaje tylko pytanie, czy tę samą funkcję nie mogły spełnić normalne, polskie flagi narodowe?

Na oddzielny akapit zasługuje inny sprytny zabieg, wymyślony najprawdopodobniej przez specjalistę od marketingu i promocji chmielowego napoju, przeprowadzony na popularnym portalu nasza – klasa.pl. Ten ktoś stworzył grafikę, opartą na fladze narodowej, z napisem „Dodajmy flagi do galerii! Pomóżmy naszym!” i zapoczątkował kolejną szaloną akcję. Co ciekawe, ta biało – czerwona flaga, zawsze była tak zagięta, aby logo browaru było świetnie widoczne. Ludzie znów chwycili przynętę. Dzięki naiwności setek tysięcy ludzi, wykorzystując sytuację i barwy narodowe, browar zrobił sobie fantastyczną reklamę. Całe szczęście, że niektórzy internauci zachowali jeszcze resztki zdrowego rozsądku wstawiając swoje grafiki krytykujące całe to przedsięwzięcie. Trzeba też dodać, że takie akcje niesamowicie obciążają i tak bardzo powolny serwer tego portalu, więc następnym razem warto się chyba zastanowić dwa razy, zanim zdecydujecie się przyłączyć do takiej akcji.

Niestety, polski kibic bystrością umysłu nie grzeszy, co w gruncie rzeczy nie powinno nawet specjalnie dziwić, skoro nadal jest przekonany, że odpadliśmy z Euro wskutek jednego fatalnego w skutkach gwizdka sędziego Webba. Czy w innych państwach, które świetnie sobie na tych mistrzostwach radzą, organizowano podobnie ogłupiające akcje? Niech przykładem dla nas będą waleczni i kapitalnie grający Turcy, którymi z ławki rezerwowych dowodzi genialny ponoć trener. Tyle że, o ironio losu, on robi to tak, jak Jan III Sobieski, a nie jak Kara Mustafa.