Polska pod lupą   

Obserwując z uwagą to, co dzieje się na scenie politycznej, odnoszę często wrażenie, że znajduję się na spektaklu o charakterze komediowym. Serwowane każdego dnia w mediach informacje o partyjno – politycznych rozgrywkach, uświadamiają obywatelom, że wybrani przez nich przedstawiciele władz nie zajmują się niczym innym poza obserwowaniem działań swoich politycznych przeciwników.

Tak, nie mylę się używając określenia przeciwnik. Nasi politycy zachowują się bowiem tak, jak gdyby znajdowali się na ringu, gdzie wszystkie chwyty są dozwolone, a w promocji (czasem gratis) przewidziane są małe i większe skandale. To wszystko oczywiście z myślą o widzach. Oferują nam sprawy zupełnie niezwiązane z polityką, a mające na celu wyłącznie znokautowanie politycznej konkurencji. Zainteresowanie budzi fakt zniknięcia spraw priorytetowych, o realizacji których zapewniono nas podczas wyborów. Stały się nieaktualne? A może uległy już przedawnieniu? Mieliśmy mieć Polskę pod kontrolą, pełną sprawiedliwości. A tu afera za aferą, a winnych wciąż nie ma. Mimo tak wielu instytucji powołanych do kontrolowania wszelkich działań związanych z pomnażaniem majątku narodowego, dalej mamy dziurawy budżet. Bezrobocie nadal świetnie się rozwija, służba zdrowia rozłożona jest na łopatki, a problemy mieszkaniowe są nie do rozwiązania. Do rachunku należy dopisać jeszcze świetnie konstruowane prawo, które przy niewielkich nawet staraniach osób zainteresowanych dopuszcza niezwykłą samowolę. Kto pierwszy i sprytniejszy nagina je jak tylko może. Sprawy, które miały być najważniejsze dla przedstawicieli narodu, znikły wśród zarzutów i kłamstw, przysłaniając ważne problemy. Polski obywatel stał się świadkiem gry, w której przegranym będzie najprawdopodobniej on sam. Dlaczego? Ponieważ znowu zaufał niewłaściwym ludziom, którzy obiecali mu coś, co dla niego było ważne. A chciał tak niewiele: zabrać dzieci na wakacje, mieć dla nich trochę czasu, może wyskoczyć z nimi do kina. Każdego dnia zniechęcamy się więc coraz bardziej, a na usta ciśnie się pytanie: Kiedy skończy się wreszcie ten cyrk?

Zatytułowałam ten tekst „Polska pod lupą”. Lupą ta zgodnie z założeniami programowymi miała umożliwić obywatelom życie w państwie sprawiedliwym. Okazało się jednak, że lupa ta jest tylko po to, by umożliwić niektórym skok na kolejny szczebel władzy. To ona odkrywa wszystkie, nawet te najdrobniejsze mankamenty w działaniach przeciwników politycznych i umożliwia wykorzystywanie ich w celach propagandowych. A może by tak ograniczyć pokazywanie rankingów naszych polityków. Na pewno wielu odetchnęłoby z ulgą, a być może wówczas i oni, z braku zainteresowania ich osobą, wzięliby się w końcu do solidnej pracy? Współczucie należy się nam, ludziom przyglądającym się tej politycznej przepychance, której głównym celem jest zdobycie władzy przy pomocy wciskanych nam bajek o naprawie państwa.

Tak wielu z nas ma już dość patrzenia na kłócące się twarze. Niebawem zapowiada się niestety kolejny naprawdę ciekawy spektakl. Jak informują media, obejrzymy wkrótce spektakl pod tytułem: „ Ja już nie chcę bawić się z tobą w rządzenie”

Na koniec proste pytanie: Jak długo przyjdzie nam budować obraz prawdziwej Polski?

A może jak Syzyf będziemy dążyć do czegoś, co jest tak naprawdę niewykonalne. Jeśli tak, to mamy odpowiedź, dlaczego tak wielu z nas opuszcza kraj. Tylko proszę nie zarzucajcie im braku patriotyzmu, bo to byłoby niesprawiedliwe. Czy liczba 700 tys. osób poszukujących chleba poza granicami ojczystego kraju nikogo nie przeraża. Przecież to państwo powinno zapewnić równy start każdemu człowiekowi. Nie zgadzajmy się na sytuację, w której miejsce urodzenia, zasobność rodzinnego portfela lub wiek tworzą nieprzekraczalne dla wielu bariery. Polityka nastawiona na obronę słabszego ograniczyłaby z pewnością liczbę dramatów w wielu polskich rodzinach.

Działania władz, których jesteśmy świadkami, przyczyniają się jednak do tego, że wizerunek Polski w świecie pogarsza się z każdym dniem. A polskie władze – cóż, mam wrażenie, że nie wydają się być tym zainteresowane.