W zatraceniu wolność jest
W roku 1967 miała miejsce premiera filmu Romana Polańskiego „Nieustraszeni pogromcy wampirów”. Film opowiada historię profesora Abronsiusa (łowcy wampirów) i jego asystenta, Alfreda, którzy przybywają do odludnej, pogrążonej w śniegu wioski w Europie Wschodniej. Chociaż lokalni mieszkańcy milczą i nie chcą przyznać, że w ich pobliżu żyją wampiry, to profesor ma tę wiedzę i zaczyna działać, a jego asystent Alfred zakochuje się w córce żydowskiego karczmarza, Sarze. Uczucie to ma szansę na wzajemność, ale pewnego dnia dziewczyna nieoczekiwanie znika, a trop prowadzi do zamku hrabiego von Krolocka... Co ciekawe, rolę Alfreda zagrał sam reżyser filmu, Roman Polański, a postać Sary odtworzyła jego późniejsza żona, Sharon Tate. Ale nie o filmie chciałabym dziś opowiedzieć, lecz o musicalu, który na jego podstawie powstał.
„Tanz der Vampire” („Taniec wampirów” - polski tytuł tego musicalu) miał premierę prawie trzydzieści lat po premierze filmu. Muzykę do tego musicalu napisał Jim Steinman, współtwórca międzynarodowego sukcesu płyt wokalisty znanego jako Meatlof, a libretto i słowa piosenek niemiecki autor, Michael Kunze. Światowy debiut miał miejsce w Wiedniu, w tamtejszym Raimundtheater. Jako ciekawostkę dodam, że w roli hrabiego von Krolock występował w Wiedniu Steve Barton, który podczas premiery „Upiora w operze” w 1986 roku występował w roli Raoula, hrabiego de Chagny.
Historia opowiadana w spektaklu nie różni się od tej z filmu. Oto do Transylwanii przybywa słynny łowca wampirów, pochodzący z Królewca prof. Abronsius oraz jego asystent, Alfred. Poprzez zamieć śnieżną docierają do karczmy prowadzonej przez Żyda, Chagala i jego żonę Rebekę. W karczmie Alfred poznaje córkę właścicieli, Sarę, w której się od razu zakochuje. Ich relacja nie jest jednak prosta, bo Chagal jest tej relacji przeciwny. Podczas kiedy młodzi mogą więc jedynie o sobie marzyć, ojciec dziewczyny spotka się z Magdą, swoją kochanką. Jednak w musicalu tym poza postaciami, które są ludźmi, pojawiają się również wampiry w osobach hrabiego von Krolocka i jego syna, Herberta. Hrabia zabiega intensywnie o względy pięknej Sary. Zaprasza ją na przykład na bal do swojego zamku, przesyłając jej piękną suknię i czerwone trzewiki, o których dziewczyna zawsze marzyła. Jego syn ma z kolei skłonności homoseksualne. W oko wpada mu więc Alfred, do którego natrętnie się zaleca. Hrabia żądny jest jednak nieustannie ludzkiej krwi. Tak więc Sara, która ostatecznie przybywa na ten bal, Alfred, który chce ją uratować, Chagal, ojciec Sary, który wyruszył na poszukiwania córki oraz Magda, jego kochanka stają się jego zdobyczami. Pod koniec spektaklu można zobaczyć na scenie triumfujące wampiry….
Musical „Taniec Wampirów” jest na świecie niezwykle popularny. Świadczą o tym choćby jego liczne inscenizacje. Najbardziej znane z nich przygotowano w takich miastach jak Nowy York (premiera na Broadwayu w 2002 roku - mimo znaczących zmian w libretcie spektakl okrzyknięto największą klapą finansową w dziejach tej sceny), Tokio (premiera w roku 2006) czy Oberhausen (premiera w roku 2008 – tu warto wspomnieć, że rolę Chagala zagrał Jerzy Jeszke, znany aktor musicalowy z Polski). Również w Polsce spektakl ten doczekał się kilku inscenizacji, a najbardziej znaną z nich jest inscenizacja Teatru Muzycznego Roma. Główne role miały w spektaklu podwojoną, a nawet potrojoną obsadę. Rolę hrabiego von Krolocka dzielili między sobą Łukasz Dziedzic i Paweł Podgórski, w rolę Sarę wcieliły się natomiast Malwina Kusior, Aleksandra Bieńkowska oraz Agata Załuska, a w roli Alfreda pojawiali się na scenie Jakub Molęda i Marcin Wortmann. Spektakl warszawski miał swą premierę w 2005 roku, a z afisza został zdjęty po roku. Warto również zauważyć, że piosenka z tego spektaklu „Totale Finsternis” („Na orbicie serc”) brzmi identycznie jak piosenka śpiewana przez Bonnie Tyler „Total Eclipse of the Heart”, bo jest to faktycznie ta sama piosenka z lekko zmienionym na potrzeby spektaklu tekstem. Notabene piosenka ta, która jest motywem przewodnim tego spektaklu, w wykonaniu Łukasza Dziedzica i Malwiny Kusior, naprawdę powala (cudowne, wyraziste glosy).
Taniec wampirów to połączenie gotyckiego romansu z piękną muzyką, wspaniałym wokalem, elementami humorystycznymi, parodią i pierwiastkami refleksyjnymi. Trudno nie dostrzec tu również pewnych podobieństw do musicalu Andrew Lloyda Webbera, stworzonego na bazie powieści Gastona Leroux „Upiór w Operze”. Te widać zarówno w klimacie (tu tajemniczo - mroczny zamek hrabiego, tam podziemne królestwo Eryka) i w schemacie trojga głównych bohaterów. W jednym i drugi przypadku o duszę niewinnej dziewczyny rywalizuje młody i dobry młodzieniec z pozoru złym do szpiku kości (tu wampirem, a tam upiorem). Opowieść ta wypełniona jest co by nie powiedzieć postaciami bardzo intrygującymi i nietuzinkowymi. 
Profesor łączy cechy Einsteina i Chaplina, a asystent to z kolei taki trochę zakochany gapa z romantycznym rozdarciem. Żydowski karczmarz jest natomiast lubieżnym starcem, Książę von Krolock także roztacza wokół siebie aurę perwersyjnego wyuzdania, a jego syn, Herbert, wykazuje z kolei skłonność do chłopców. Równie ciekawe są postaci kobiet – Sara, Magda i Rebeka. Wprawdzie nie miałam okazji do tej pory obejrzeć tego spektaklu na żywo, jednak w sieci widziałam obszerne fragmenty i wysłuchałam wszystkich piosenek i powiem wam, że jestem tym materiałem zauroczona. Muzyka jest absolutnie przepiękna. Zachęcam was do przesłuchania sobie choćby takich piosenek jak: „Dla Sary”, „Czerwone trzewiki”, „Na orbicie serc” czy „Zgon to niezła farsa”.
Grafika:
Komentarze [0]
Jeszcze nikt nie skomentował. Chcesz być pierwszy?
