Przerwane ogniwa   

Tak jak „niewątpliwie” zderza się najpierw z możliwą wątpliwością, by móc odgrywać swoją rolę, tak bezsilność wynika niewątpliwie z definicji siły. Rozumowanie płata nam figle. Stawia poprzeczki wysoko i często przed samym skokiem zasłania oczy. To, czym jawi nam się siła, może być wyznacznikiem tego czy faktycznie nam towarzyszy, czy jest czymś, co funkcjonuje w niedostępnej, szczelnej przestrzeni. Wreszcie pojawia się kwestia, co do tego drugiego stanu się przyczynia, czyli wobec czego jesteśmy rzekomo bezsilni.

Zbyt łatwo rezygnujemy. Sami wyznajemy sobie niemoc. Oczywiście wszystko ma jakiś stopień zaawansowania czy powagi. Jednak podział energii, jaki w takich sytuacjach możemy często obserwować, nie działa zwykle na naszą korzyść. Jak wytłumaczyć skupienie na tym, czego nie możemy, czemu nie podołamy, skoro to samo myślenie mogłoby być skierowane na alternatywne rozwiązania czy pozytywne aspekty. Zbyt łatwo rezygnujemy – ta łatwość błędnie trzyma nas w przekonaniu o trudności opozycyjnego wyjścia.

W terminologii psychologicznej podobny stan określany jest mianem: ucieczki w bezsilność. Założenie, że czemuś nie podołamy, że coś jest „nie do przejścia”, powoduje poczucie niezależności od nas, co sprawia, że z czasem przyjmujemy to za nieodwracalne. Przywykamy. Wg Dostojewskiego człowiek to istota, która do wszystkiego się przyzwyczaja. I tak zaiste jest, lecz tylko od nas zależy do czego się przyzwyczaimy. Bierność, to najlepszy kamuflaż dla siły, którą w sobie mamy, a zarazem klatka, do której - wydawałoby się - trudno znaleźć klucz. Tak naprawdę wszystko zawiera się w małych rzeczach, zaczyna małymi krokami. Wszystko zmierza do tego, by wykorzystać swoje życie w pełni. Świadomość tego, że nasze działanie ma wpływ na coś znaczącego może być początkiem wydobywania z siebie pokładów mocy.

Powstawanie mocy jest reakcją łańcuchową. Katalizatorem są eMOCje. Przedstawię to na przykładzie. Śpiewasz od najmłodszych lat, masz talent i kochasz to, co robisz. W końcu nagrywasz płytę, jedną, drugą. Kiedy pokrywa się złotem, postanawiasz oddać ją na aukcję charytatywną. Tę samą płytę, ktoś inny puszcza znajomemu. W momencie kiedy znajomy słyszy o aukcji w radiu, już wie, licytuje. Interpretacja jest prosta. Dawanie, potrzeba dzielenia się, jest podstawą przepływu tej mocy, dzięki której możemy osiągać nasze cele.

Pisząc te słowa, mam wrażenie, że słyszy się je często, że są oczywiste. I przypominam sobie nagle ludzi, którzy ciągle odlegli są od takiego myślenia. Być może właśnie Twój ruch będzie tym, który sprawi, że przywykną do dzielenia się, że zaczną działać na korzyść innych, a nie wystawiać działa? Może, jeśli większość z nas ujawni swoje uczulenie na kurz, osiadły na ludziach biernych, uciekających w bezsilność, zdeterminuje to w nich siłę?